ενα και να καιει...

στυφο σαν τη γευση ενος κοκκινου κρασιου

καφτο σαν τη καφτρα του τσιγαρου

υγρο σαν σιροπι σοκολατας

τα νυχια χαρασουν ματωμενα αυλακια στη σαρκα
τα χειλη δαγκωνουν μια επικειμενη κραυγη

σταζει ηδονη......

τα ματια γυαλιζουν μεσα στο σκοταδι

καμια φιλοσοφια...κανενα σκοταδι..κανενας νομος...

..δεν μπορει να δαμασει ενα ξαναμενο αιδοιο...

με τα ματια κλειστα ταξιδευει σε καθε σημειο του κορμου της.....

μια..

δυο.......
τρεις σταγονες......
τα μπουτια της γεμιζουν με τους μεθυστικους χυμους της

ενας..
δυο.......
τρεις κομποι ιδρωτα.......
το στερνο της γυαλιζει...και μια σταγονα αλατι σταλαζει απ'το μετωπο της

φωναζει λογια ακατανοητα κι αλλες φωνες μεσα της ουρλιαζουν ακομη περισσοτερα ανειπωτα

προκαλει να τη δαμασεις....

.................ενα αγριο ζωο σε εξαψη

οι κλειδωσεις ασπριζουν απο τη δυναμη....
παλευει με τους δαιμονες που εχουν ξυπνησει μεσα της...
το κορμι της γινεται κολαση που παρακαλα για οικτο και προσευχεται για βασανισμο...

σε καθε κινηση συσπαται...βουλιμικα λιωνει μεσα στην ηδονη της...
αχορταγα βυθιζει τη προσφερωμενη στυση στη γλυκια σχισμη της που καιει ..
ανασενει γοργα...σπασμοδικα...

καθε ανασα αφηνει το σωμα της σα στεναγμος...

βλεπει τη κορυφη μα την αρνειται...σαδιστικα παιδευει και παιδευεται...
θελει κι αλλο...περισσοτερο...εντονοτερο....γρηγοροτερο...

το σωμα της να ικετευει για εξιλεωση....

μα εκεινη θα συνεχισει να καιγεται και να βασανιζεται μεσα στην υγρη της κολαση...

ενα αδαμαστο αιδοιο.....