λυτρωση(?)

Τι περιεργη κι αυτη η μουσκεμενη μελαγχολια του αποψε..

Στο φοντο αυτης της αποπνυκτικης μερας..

φυλακιζει τα ποδια

στη ζεστασια του ηλιολουστου χτες

μη πνιγουν στο λιγμο της στιγμης..

"φθινοπωριασε" μουρμουρισαν τα νυχτολουλουδα

ανατριχιασε η ψυχη μου..

κι ετσι βρεχει το φεγγαρι δακρυα.. κατω απο ουρανους κελια..

χυνομαι στο μεσα και πνιγομαι στο αναμεσα...

ο ηλιος βιαζει μια ακομη νυχτα

σε μια πολη που κρυβει τα σκουπιδια της

πισω απο φωτα ΝυχτΕΟΝ..

***

η φτηνια του χαμογελου σου βρωμα σα πατσουλι...μας φλομωσες!

μεσα στα λουστραρισμενα δηθεν σου κρυβεις ενα ακομη τρυπιο εγω,μικροαστε νεοελλην μαλακα!

***

κι εγω κατω απο κουτσουλιες περιστεριων

και πληθος πεταμενων αποτσιγαρων

ψαχνω ακομη ενα επιθετο να ταιριαξω στη μερα..

Μη μου τους καδους ταραττε!

Στ'αληθεια ποιος νομιζεις πως εισαι να με κρινεις?

οση αληθεια κουβαλας φτανει να ξεσκονισω τις γιαλινες σφαιρες μου

Στ'αληθεια πιστευεις πως θα με πληγωσεις?

εισαι χαμηλα..δε σε βλεπω..δε μ αγκιζεις..

Κρατα την γκριζα αληθεια σου και πλεξε τα μαλλια των σκιων σου

κρατω το σκοταδι και του κανω τρυπες με φως

αμα σ'ενοχλει η αντιθεση..απο δω παν' κι οι αλλοι

Μοναχα μη μου πουλας ψευτικα συναισθηματα και συγκαταβασεις

..δεν εχω αναγκη το ψεμα σου

Στο καδο μου χωρανε οσοι δε φοβουνται τη λασπη

κι οσοι εμαθαν να κολανε υπομονες,αχ και ονειρα

αν δε το αντεχεις...μπορεις να αποχωρησεις..

αν δεν μπορεις να το αγκαλιασεις, μη μου το προσομοιαζεις

Αν φοβασαι το κενο δεν εχεις θεση στα μαθηματα ελευθερης πτωσης!

τοσο απλα..

καλως επελεξες λοιπον να μ'αρνηθεις

κριμα στο κριμα..

μοναχα εσυ και καθε εσυ..

μη μου τον καδο ταραττε!..

Finish her!

Πνιξ' τη!!...
σε μια κουταλια φαρμακι πνιξ'τη!!...
πνιξε καθε στιγμη σε υγρο κολλωδιο
κι υστερα απανχονισε την!!..
Φιμωσε καθε συναισθημα!
φιμωσε το!
φιμωσε καθε λεξη πισω απο το χαμογελο!


Ξεχασες...
αρνιεσαι.....εξυψωσου..
κι αλλο...κι αλλο..
τοσο που να μη με βλεπεις πια
αλλαξε..
αφου το χεις αναγκη
αλλαξε...

Εμφανισε με
τσαλακωσε με
διεγραψε με
αλλα δε θα ξεχασεις..

Το φονο στον σκοτεινο θαλαμο
τον καναμε παρεα..
εσυ τον σκοτωσες
κι εγω τον απαθανατισα στα ματια σου..

Μα θυμαμαι το απειρο στα ματια
στο βωμο των στιγμων
θυσιασα το ειναι μου
στο βωμο του απειρου σου
θυσιασες εμας..

Ποσες στιγμες να χυσω
για τα δακρυα του χρονου
που μου δειξες να μετραω..

Γελαω..
γιατι ειναι τοσο απλο..
Λυπαμαι γιατι σου ειναι τοσο δυσκολο..

still....

Τρομοκρατουμαι...

τρομοκρατουμαι και μονο στην ιδεα του "πισω"

και μονο που βλεπω αρκει να μη θελω..

τα παντα μεσα μου εκλυπαρουν για μια φυγη..

σε  τι να γυρισω?..

ναι...θα γυρισω..

με τα ματια καρφωμενα στο ονειρο

να μη βλεπω το χαος ολογυρα..

θελει κουραγιο να αντιμετωπισεις 

τη πραγματικοτητα του "πεφτω"

τοσο...οσο του να κλεισεις τα ματια

και να αγκαλιασεις

το ονειρο της "πτωσης"

***

...ξερεις ποσο δυσκολο ειναι 

να ονειρευεσαι?...

Τα λεμε..

ειδες τ'ονειρο που τρεμοπαιξε στην ακρη των ματιων
το τρεμουλιασμα στο τελευταιο χαδι
το κομπιασμα σ'εκεινο το "τα λεμε"?
τα δες..οπως ολα εκεινα που χωρανε
στη σιωπης τα ματια?
...ηδη μετρω τις στιγμες..

ακρονειρου παραβατης..

Πως να σε δεσω με λεξεις
οταν φοβαμαι μη σε λεξοπνιξω...?
πως να σε γεμισω χρωματα
φοβουμενη μη σε παρουν οι χρωμοσφαιρες ..?

Ποσες λεξεις στο μηδεν σημερα?

-η χειροτερη λογοκρισια κρυβεται μεσα στο κεφαλι μου
με δυο ματια χαφιεδες να παλευουν για τα εννοουμενα..
τα παραλειπομενα..
τα δυσκολως προφερομενα...

*********************
Αυτοφορο κυριοι! γιατι με πιασαν,λεει
με δυο τζουρες ονειρων
στη πλατεια του Πουθενα
να καπνοκυκλωνω ανεμομυλους..
με δικασαν..
ολοι αυτοι που καποια μερα
θα πανε απο υπερβολικη δοση καθημερινοτητας..

Φτηνω το κορφο μου
μακρια απο μενα
ονειρατα δανεισμενα!

-ρε εγω εμαθα να χορευω με το φιδι 
που κοιμαται στη τρυπα!...

*********
Καθε μερα μου ξηλωνει
το μαγικο χαλι
και καθε νυχτα το μπαλωνω..
μουρμουρωντας στον υπνο
και στον ξυπνιο..

"..κοκκινη κλωστη μπλεγμενη
απο αιμα καμωμενη
δοσ'της λογο να γυρισει
τ' ονειρο να σου 'ξηγησει..."