Τετάρτη 29 Σεπτεμβρίου 2010

Ονειροπαρα(συ)λογιζομενη


"Φαε με" εγραφαν τα χρυσα γραμματα...και πως να αντισταθεις σε ματια που σταζουν καταρρακτες σοκολατας?....


Το φιδι κουλουριαστηκε στην αγκαλια ενος πρασινου φεγγαριου που κρεμοταν πανω απο τη calle de los Άrboles de Αrce για να σταξει ενα στεγνο δακρυ στη σκια του μαρμαρινου ιπποτη της Πλατειας...


-ποσο μακρια ακομη? αναρωτηθηκε....κι ακομα..


Το σκουλικι αδραξε την ευκαιρια ακουγωντας το και κρυφτηκε μεσα στη τρυπα του φα μινορε αναστεναγμου. Ενα περαστικο συννεφο ακουγοντας την σπαραξικαρδια φωνη βιαστηκε να γινει βροχη να ξεπλυνει απο το δρομο τους ηχους της μοναξιας...της σιωπης...


-πιο μακρια?ακομα?.....


.."καπου που κεινες οι δυο φιδογυριστες ουρες εννονονται σε μια...."σκεφτηκε και εφτυσε δηλητηριο στο χωμα...εκει που αργοτερα το πρωτερο συννεφο και αργοτερα βροχη αθελα του βλαστησε μια παπαρουνα με μαβια πεταλα και μπλε ελεκτρικ φυλλα...-την επομενη μερα οι αρχες την συνελαβαν για επιδειξια..ποινη...αποκεφαλισμος ..


Εγω απλα ετυχε να περναω απο'κει...την Plaza de los Sueños Inalcanzables...και μαζεψα το κεφαλι της...ματωμενο τοπι εκεινων των παιδαριων που φυτρωσαν ενηληκες...πηγα παραμερα πισω απο τον τοιχο της εκκλησιας ζωσμενη το μαβι κεφαλι και ζωγραφισα...ενα μοβ δρακο...

Το πρωι βρηκα στα ποδια του κρεβατιου μου ενα ζευγαρι κεχριμπαρενια ματια..να με κοιταζουν στωικα μεσα σε ανυπαρκτες κογχες ενος ανυπαρκτου κεφαλιου..μοναχα ενα ζευγαρι ματια..


Εκανε ψυχρα θυμαμαι...τοτε που στο φως της μερας ανακαλυψαν πως η εκκλησια ειχε γκρεμιστει...λενε πως τη νυχτα εκεινη ο διαβολος εβαλε το μανδυα της αμαρτιας και ξελογιασε τα ιερα και τα οσια...δε ξερω...δεν εμαθα ποτε..μοναχα που η περιεργια με εκανε το ιδιο βραδυ να ψαξω αν ειχε μεινει κανενα κομματι της ζωγραφιας μου....ετσι για το γαμωτο της παπαρουνας..

θα θελα να ξεχασω..μα δε μπορω...αυτο που αντικρισαν τα ματια μου....ισως και να με γελασε η νυχτα..μα ορκιζομαι πως ειδα ενα ζωο..με σωμα επρετου και δυο κεφαλια...ενα φιδιου κι ενα δρακου........

Σάββατο 25 Σεπτεμβρίου 2010

aller-retour


ολο φευγω
μα παλι μενω..
φευγοντας μοιαζει
να φευγω για παντα...
φοβαμαι....

(δε ξερω αν τιποτα δε θα'ναι το ιδιο....
αλλα σιγουρα πολλα θα αλλαξουν..)

Τρίτη 14 Σεπτεμβρίου 2010

Ναι..(μεν αλλα..)

Τι με ρωτας πια λοιπον?ακομη δεν καταλαβες αυτο που ειχα δει εγω απο την αρχη?Εισαι ενα 'ναι μεν αλλα' κ προσπαθεις να γινεις ενα "ναι".Αδυνατεις να δεις πως δε χωραω μεσα σου?Ξεχυλιζω σα χειμαρρος απο τις φουσκομενες χαραμαδες...κι εσυ αδυνατεις να κρατησεις εξω απο τη πορτα σου το τα κυμματα..κ εσυ στο τελος παραδινεσαι...απλα δεν μπορεις, εκει που εγω γινομαι αστρικο πυροτεχνημα και εκτινασομαι στο απειρο διαμελιζοντας την υπαρξη μου σε εκατονταμυρια εγω και αγκιζω τη ταχυτητα του νου, να πιαστεις πανω μου και να σε σκορπισω στο διαστημα....οχι...σ πιανει ναυτια..κριμα στους γαλαξιακους αγωνες ταχυτητας...μα τι προσπαθεις να αποδειξεις?πως μπορεις να ακουμπησεις πιο περα απο εκει που μπορεις να φτασεις?ε ναι ακουμπησες.....και καηκες..εγω τα'λεγα..αλλα ποιος μ'ακουει εμενα?ερχεσαι να επιβεβαιωσεις τα μελουμενα...προβλεπομενα...μονιμα...πρωιμα..ωριμα..φρονιμα συμπερασματα μου...Τα δικα μου ματια πυρινες καλιδοσκοπιων και ενα σωμα γυμνο ηλεκτρικο καλοδιο..εκρηξη μπροστα στο βλεμα σου..εσυ αποφασισες να καψεις τα δικα σου...αρα τι προσπαθεις να κρατηθεις στην ουρα του κομητη?ποιος ο λογος αφου δεν αντεχεις να τιθασευσεις τη φωτια του δρακου..αφου δεν αντεχεις την θανατερη αγκαλια του φιδιου?δε λυπαμαι...βγηκα αληθινη..μπορει στην αρχη να απογοητευτηκα λιγο...καμια φορα θες το αναμενομενο εστω και ασυνειδητο να ανατραπει...ναι αλλα 'ναι μεν αλλα..'...και δε ξερεις τι κρυβει πισω του το αλλα.....κοσμους ολοκληρους!

Παρασκευή 10 Σεπτεμβρίου 2010

Dear.....you



Sometimes you just gotta go
Sometimes you just gotta stay
Sometimes you just gotta cry
Sometimes you just gotta laugh
Sometimes you just gotta speak
Sometimes you just gotta hash
Sometimes you just gotta love
Sometimes you just gotta….live

……just..
……….sometimes….

Πέμπτη 9 Σεπτεμβρίου 2010