Το φαναρι στον δρομο αναψε πρασινο
μα τιποτα δεν δεχτηκε να περασει...
ουτε καν ο ηχος...
μοναχα η ιδεα σεριανουσε
στο απεναντι πεζοδρομιο

κατω απο το φως της λαμπας που τρεμοπαιζε
με τα χερια στις τσεπες

επιδεικνυοντας αδιαφορα τα καρφια..