Πως νιωθεις οταν ξυπνας απο το πιο ομορφο ονειρο που ειχες δει ποτε...;
Ποσο πολυ ευχεσαι να μη ξυπνουσες ποτε....;
Νιωθω τα μελη μου μουδιασμενα και το κεφαλι μου βαρυ...ακομη νιωθω τη ναρκη βαρια στα βλεφαρα μου....
Τοσο καιρο ζουσα σ'ενα ονειρο..ενα ονειρο τοσο αληθινο....εμοιαζε...μυριζε....ειχε τη γευση της αληθειας...κι ομως ηταν ενα ονειρο...
Δε ξερω αν πρεπει να σ'ευχαριστησω που μ'αφησες να ονειρευτω..ή να σε μισησω που μου στερησες μια ονειρεμενη αληθεια...αυτο που ξερω ειναι σιγουρα πως δε προκειται να σε ξεχασω...ειτε αυτο ειναι καλο ή κακο...
Θα φωλιαζεις στα πιο μυστικα δωματια του μυαλου μου...εσυ και ολα οσα μου χαρησες..μικρες διαμαντενιες λιβελουλες...διαφανα κρινα και γκριζα φαντασματα....
Αυτο ησουν κι εσυ...κι ας μην ηθελα να το δω...ενα φαντασμα...μια σκια...μια πνοη αερα...
Ειχες πανω σου τον αερα της φυγης..τη μυρωδια της θλιψης..την οψη του χειμωνα....του χειμωνα που αφησα την τελευταια μου ανασα μυριζοντας τη θλιψη σου..βλεποντας τη θολη σου φιγουρα σα φαντασμα στο δωματιο...ακουγοντας το ψιθυρο σου στο μυαλο μου....
Κι ομως σ'αγαπησα...κι ακομη σ'αγαπω...γιατι ησουν το παιδι που φοβοταν τα ειδωλα στους καθρευτες..κι ημουν το κοριτσι που φοβοταν τις σκιες.....
